Dziecko niesmiale
Niektóre dzieci wstydzą się rozmawiać z rówieśnikami, inne mają problem z publicznymi występami podczas przedszkolnych uroczystości, a ktoś jeszcze obawia się wspólnych zabaw w kole lub przy stoliku w mniejszych grupach. Zdarza się też tak, że dziecko boi się popełnienia błędu.
Zatem wycofuje się, zamyka w sobie i nie podejmuje kolejnej próby. Nie chce, żeby rówieśnicy śmiali się z niego, dokuczali mu lub drwili z niego, kiedy nauczycielka pokaże wszystkim jego pracę. Grupa rówieśników w przedszkolu ma bardzo duże znaczenie dla dziecka. Rodzice i bliskie osoby w rodzinie akceptują i kochają je bezwarunkowo.
Dziecko w społeczności przedszkolnej trzeba postarać się o aprobatę kolegów i koleżanek. Są określone oczekiwania, zasady i reguły, do których dziecko musi się dostosować, aby funkcjonować w zespole, mieć dobre relacje z rówieśnikami, przyjaciół oraz cieszyć się ich uznaniem i sympatią. Dla wielu przedszkolaków jest to z różnych przyczyn bardzo trudne zadanie do wykonania.
Niestety dosyć często zdarzają się sytuacje, kiedy dzieci nie są akceptowane przez rówieśników, odczuwają ich negatywne emocje, są odrzucane przez grupę. Dzieje się też tak, że przedszkolaki spotykają się z jawną wrogością i niesmiale, a nawet dochodzi do dyskryminacji. Dziecko wychowywane przez nieśmiałych rodziców ma sporą szansę nabawić się nieśmiałości — w końcu dzieci uczą się poprzez obserwację i czerpanie wzorców z otoczenia.
Jak wspierać nieśmiałe dziecko
Na wykształcenie się nieśmiałości mogą wpłynąć też konkretne, trudne wydarzenia z życia dziecka — rozwód rodziców lub śmierć rodzica, przeprowadzka i zmiana swojego otoczenia życiowego, zmiana szkoły i wiele innych. Nieśmiałość może wpływać na wszystkie sfery funkcjonowania człowieka lub tylko na niektóre z nich. Cechy te są na tyle charakterystyczne, że łatwo rozpoznać w tłumie osobę nieśmiałą i wycofaną.
Jak objawia się nieśmiałość? Poprzez objawy fizjologiczne — osoba nieśmiała, która bierze udział w jakiejś sytuacji towarzyskiej może być blada, zaczerwieniona, jej ręce mogą się trząść.
Ćwiczenia dla dzieci nieśmiałych
Trząść się może również głos, może pojawić się jąkanie. Może cierpieć też z powodu nudności, bólu głowy czy brzucha dziecko zawrotów głowy. Poprzez zachowanie — osoba nieśmiała może unikać kontaktu wzrokowego i nie pokazywać zachowań, które ułatwiają kontakty z innymi — jej ciało nie będzie rozluźnione, nie będzie się też uśmiechać lub uśmiech ten będzie bardzo nerwowy i wymuszony.
Może też mówić bardzo cicho lub w ogóle się nie odzywać i tylko zbyt często i zbyt nerwowo przytakiwać rozmówcy. To wszystko można zobaczyć już na pierwszy rzut oka, dlatego łatwo wypatrzyć nieśmiałą osobę w towarzystwie. Jednak to jeszcze nie wszystko. Nieśmiałość może oddziaływać nie tylko na zachowanie czy dawać objawy fizjologiczne.
Dziecko może też dotknąć sfery emocjonalnej i umysłowej. Z czym muszą zmagać się osoby nieśmiałe? Takie osoby często odczuwają też zwiększone napięcie, stres i smutek. Mogą też być coraz bardziej sfrustrowane — frustruje ich bowiem własna nieśmiałość. Dzieci mają tak samo. Nieśmiałe dziecko chciałoby bawić się z innymi dziećmi i poznawać rówieśników, dziecko zgłaszać się na lekcjach, jeśli zna odpowiedź i po prostu uczestniczyć w życiu towarzyskim.
Jednak nieśmiałość sprawia, że czuje przed tym wewnętrzną blokadę i nie jest w stanie się przemóc. Warto zdawać sobie sprawę z tego, że nieśmiałość nie jest chorobą, nie jest też zaburzeniem psychicznym. To po prostu cecha charakteru. Jako taka nie jest zła — o ile nie utrudnia życia w stopniu znacznym i pozwala człowiekowi się rozwijać i osiągać zamierzone przez niego cele.
Twoje nieśmiałe dziecko też może być szczęśliwe. Jednak prawdą jest też, że nieśmiali mają w życiu gorzej od osób śmiałych i towarzyskich. Nieśmiałość jest czymś, co Twoje dziecko może bardzo mocno stresować i frustrować. Może zacząć czuć się gorsze od innych. A jeśli będzie się czuć gorsze, może być zacząć tak postrzegane.
Jeśli nie będzie chciało brać udziału w zabawach niesmiale rówieśnikami, bo jest właśnie nieśmiałe i nieśmiałość je blokuje, nie pozwalając się bawić — prędzej czy później dzieci zaczną być z tych zabaw wykluczane. Na niektóre dzieci korzystny wpływ mają techniki relaksacyjne oraz bajki terapeutyczne. Okazujemy dziecku tolerancję.
Stwarzamy dziecku sposobność do bycia pomocnym. Pomaganie innym, opiekowanie się innymi sprawia, że celem zainteresowania dziecka staje się osoba, której pomaga. Podtrzymujemy wcześniejsze oczekiwania wobec dzieci, choć często może to w nich wywoływać bolesne emocje, pomagamy pokonywaniu trudności ale nie niesmiale z obowiązków.
Zachęcamy dziecko, aby opowiadało nam o przeżyciach z całego dnia i o emocjach, jakie im towarzyszyły. Pomagamy dziecku zmierzyć się z jego najczęstszymi negatywnymi myślami sobie i o innych oraz znaleźć konstruktywne rozwiązania. Staramy się być akceptującym, serdecznym przyjacielem, który rozumie, a nie ocenia, Wciągamy do rozmów o trudnościach osobistych, wskazując przy tym na swoje w dostosowanym do wieku dziecka zakresie.
Prowokujemy do wyrzucania z siebie nadmiaru negatywnych emocji. Nie udajemy, że nie ma problemu, kiedy ktoś cierpi, proponujmy różne techniki relaksacyjne, aby nauczyć skutecznego sposobu obniżania poziomu napięcia w dowolnym trudnym momencie. Używamy poczucia humoru jako sposobu na zwiększenie dystansu do własnych niesmiale i jako dobrej techniki na rozładowanie napięć w kontaktach z ludźmi.
Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Kole - Nieśmiałość u dzieci – jak uczyć dziecko pewności siebie?
Nie bagatelizujmy cudzych problemów, wynikających z nieśmiałości; podkreślamy, że wielu ludzi ma z tym kłopoty, które jednak można zwalczyć, Stwarzamy okazje do zabaw w grupie, by dziecko mogło poćwiczyć umiejętności społeczne i nawiązać przyjaźnie. Grupy powinny być parzyste i małe, by żadne dziecko nie pozostawało na boku.
Zapraszamy do zabawy młodsze dziecko, w ten sposób dziecko nieśmiałe, będzie miało większe umiejętności, będzie bardziej podziwiane. Proponujemy ćwiczenia asertywnej komunikacji z ważnymi dla osoby nieśmiałej osobami, wspólnie rozważajmy, co i jak dziecko w paraliżującej tremą sytuacji; zapisujcie to, aby nauczyć się niektórych kwestii na pamięć i zapamiętać to, czego nie mówić i jak na pewno nie warto się zachować.
Umiejętności, które warto rozwijać u dziecka: Ćwiczymy z dzieckiem zachowania typowe dla różnych sytuacji społecznych np. Uczymy dziecko jak zapoznać się z innym dzieckiem czy przyłączyć się do grupy. Dziecko może ćwiczyć zwroty: "Część, co robicie? Ćwiczenie mówienia "cześć", "dzień dobry", przepraszam, chcę przejść Jakie kapcie dla przedszkolaka będą najlepsze?
O tym się mówi. Probiotyk, niesmiale i melisa, czyli idealne trio dla małego brzuszka. Tekst sponsorowany. Chcę wrócić do karmienia piersią. Czy możliwe jest przywrócenie niesmiale po przerwie? Odparzenia pupy niemowlaka: 5 skutecznych sposobów na pieluszkowe problemy. Wysypka u niemowlęcia.
Rozpoznasz chorobę, która wywołała tę wysypkę dziecka? Co oznacza zielony katar, a co żółty? Czy barwa wydzieliny ma znaczenie? Przepis na syrop z cebuli — na dziecko pomaga, jak go dawkować i jak zrobićw domu syrop z….
Dziecko nieśmiałe jest „wygodniejsze” w wychowaniu – jest spokojne, ciche, często podporządkowane. Ponieważ nieśmiałość jest pozornie dogodniejsza dla otoczenia, bywa często lekceważona lub nadmiarowo eksponowana.
Syrop z buraka to idealny sposób na kaszel. Jak zrobić syrop z buraka? Inhalacje na kaszel u dziecka - jak je wykonać i kiedy stosować? Ma je ponad 40 procent przedszkolaków. Wywołują ból brzucha, rozdrażnienie i obniżen…. Morfologia krwi u dziecka - wiesz, co znaczą te parametry?
Cierpi na nie 30 proc. Jak pomóc malcowi, który ma zaparcia i nie może się z…. Jak rozpoznać objawy odwodnienia u dziecka i jak mu skutecznie zabobiegać?
Kurzajki to uciążliwy problem, także dla dziecka. Są jednak i takie, które trzymają się na uboczu, unikają kontaktów z innymi, bo te budzą lęk. Dzieci nieśmiałeo których mowa, nie podejmują działań, gdyż nie wierzą w siebie. Kieruje nimi chęć uniknięcia porażki bardziej niż realizacji celu, dlatego wolą wycofać się niż zaryzykować.
Robiąc niewiele ciężko odnieść sukces, stąd też mają mniej okazji do pozytywnych doświadczeń, takich jak pochwała, podziw. A bez powyższych doświadczeń trudno czuć się lubianym, otworzyć się na innych i realizować swoje cele. To, że nieśmiałe dzieci unikają kontaktów społecznych, dziecko oznacza, że ich nie chcą.
Dlatego ważne jest, by rozpoznając nieśmiałość u naszej pociechy podejmować takie działania, które pomogą jej poradzić sobie z lękiem i wewnętrznymi blokadami. Dzieci nieśmiałe mogą niesmiale szczęśliwe tak samo jak inne. Potrzebują jednak więcej naszego wsparcia. Nieśmiałość jako krótkie doświadczenie jest dość powszechnym zjawiskiem.
Każda nowa sytuacja może onieśmielać. Przypomnijmy sobie pierwsze dni szkoły lub nowej pracy — prawdopodobnie większość z nas była wówczas nieco wycofana. Stąd też, jeśli niesmiale energiczne i pomysłowe w domu dziecko, w przedszkolu lub w szkole zwłaszcza na początku jest bardziej na uboczu, nie oznacza to, że jest ono nieśmiałe.
Dopiero, gdy taka dziecko się przedłuża i strach powstrzymuje dziecko od kontaktów z innymi w różnych miejscach i sytuacjach, możemy mówić o dziecku nieśmiałym. No właśnie, ta obecność innych osób jest na tyle stresująca, że dana osoba nie może w pełni ukazać swojego potencjału, wyrazić siebie. Nieśmiałość może być postrzegana różnie przez różne osoby.
Niektórzy opisują ją jako względnie stałą cechę osobowości, która przejawia się nieumiejętnością radzenia sobie w sytuacjach społecznych. Inni zwracają uwagę, że nieśmiałość może być okresowa, wynikająca z aktualnej fazy rozwojowej. Jeszcze inni w ogóle nie przypisują nieśmiałości konkretnej osobie, ale mówią o nieśmiałych zachowaniach, które mogą dotyczyć każdego.
Psycholodzy, psychoterapeuci ogólnie określają nieśmiałość jako trudność w kontaktach z innymi ludźmi. Natura czy kultura? To pytanie często zadają sobie psycholodzy szukając źródeł różnych cech człowieka.